niedziela, 25 listopada 2012

Reality in China



She was scouted by a professional from the fashion industry. Took up the challenge and has been a model ever since. After 4 years in the industry she does not regret her decision.
Daniela Sulzbacher, a Brazilian model whom has already been to more than 10 countries, let’s talk about the fashion business in China.


As a model you are traveling a lot I presume!
Yes, I’ve been actively modeling full time since I started 4 years ago. I have been travelling all over the world, from Europe to Asia, America to Africa. I`ve worked in more than 10 countries. Right now I`m back to China which I find pretty crazy.


How would you describe the fashion market over there? 
Chinese market is I would say "very different" . It’s a special place where you need to prepare yourself for before jumping -in. They have all kinds of jobs, catalogues, magazines, fashion shows. Jobs are usually paid by hours so the client always wants you to hurry up and do your job as fast as possible, even if you have 1000 outfits they want you to put on in 3 hours. Chinese culture is very different from ours. Here you will see so many things that you never saw before, some really disturbing things that you wish never to see or experience again. I was in China 3 years ago and now I noticed a big difference, especially in jobs. The clients couldn't speak English before and now most of them do. It is really helpful.

So China is changing for better? It’s really nice to hear that actually. Myself I remember China as a place where you are fighting with yourself everyday. It was hard to handle people in the job and agency. Did you have similar experience?
Yes, it is still really hard to work here dealing with non-professional people all the time but things are better now. At least the agency is professional, any problem you have they will help you right away.

What about the culture? When I met people who were traveling there as tourists I realized they had a completely different view about this country from mine. What's your experience in this matter!?
When you travel as a tourist it is completely different than as a model. As tourist you can plan your trip, see places, have fun and use your time in whichever way you want. As a model in turn you don't have much free time for those things. You basically work from monday to monday non-stop .


What about the job in China? Why most of models usually complain about working there?
The problem with China is that nobody really cares about you. You are on your own there. Some clients expect you to work 10 hours with 1000 clothes and they don't give you food nor water. Models are not robots!! Models complain about spending all day inside a car going to castings but this is how we get the jobs. If you wanna work you have to take it I’m afraid..


Great Wall
I know that in China you can have different types of contracts: guarantee or salary, or sometimes you can be there without any...
There are basically 3 types of contracts: guarantee, salary or normal(you get as much as you work). On the guarantee one they offer you an amount of money for the period you are staying but you have to either work the full amount or get the number of jobs stipulated in the contract within 2-3 weeks, which is really hard in some cases. Even if you manage to work all the amount to cover it they discount all your expenses you and they had. They do advance payments for such things like flight ticket, apartment, compcards or other utilities but it is all discounted from your contract amount to you end-up with less money than you expected. On the salary one they give you exactly how much they offered when you signed the contract, or even more if you make more money on the go. On the normal contract which is the most common one you get as much as you work but they discount the expenses and the commission for agency and for mother-agency. What is left is yours.


In your agency girls with salary contracts have different types of compcard than girls with a guarantee contract! It is something unusual even in China... 
Yes, girls on a salary contract have different compcard, it’s bigger and with more pics in it. They do it to show the client that you are a model with experience and the price gets a bit higher than in case of other girls. I don’t think it’s right. It’s inconvenient for both parties. Everybody wants to have salary contract because it guarantees that in any case you are gonna leave the country with money in your pocket and for that you need strong book and a good mother agency to arrange everything.

Does that mean that in fashion business there is a sick competition between models?
It isn't true. When you are travelling you are alone, you live with different people all the time, away from friends and spending all day with others models. You get close to them and they become your family while you are away from your country. In these years of modeling I met so many people I will carry in my heart forever even if I never see them again, truly friends.
China/ after castings
Birthday dinner in Seoul/ Korean barbecue.
China


Can you tell me some story from China? I know it is less smooth than elsewhere as almost every week something is happening, which is unusual for people from Europe.
I almost got arrested by police in china a few weeks ago. I was coming back home by taxi and I asked the driver to stop a couple blocks away from my apartment. I gave him the cash and he didn’t accept it while it was the only one bill i had on me. I couldn’t understand what was going on. He went out of the car and tried to change that bill but nobody wanted to. I realized what was going on and I tried to explain to him to drop me at my apartment so I could pay him with another bill that I had at home. The problem is that the Chinese don’t speak English. He locked me inside the car and called somebody. I couldn’t understand, I thought this someone was for help in translation. We waited a few minutes and police came. I was so scared. They asked for my passport which I didn’t have on me, asked what I was doing in china and why I was using fake money around... I tried to explain them everything and after 2 hours of talking they eventually decided not to take me to the police station. They just took the money. I went back to my apartment and paid the driver.



Rock&Roll :)
What's your plan for future? Which country will be your next destination?
I’m planning to move somewhere and stay there for a while, maybe start university and do modeling at the same time, but I`m not sure, still got a lot of time for that. I have no idea where I`m going. Future is only tomorrow and now I`m living day by day. Let’s see what life brings!


Thank you very much for taking part in this interview. Hopefully when you will come to Germany for Christmas time you will visit also Poland.
For sure! Still have 2 months to learn some Polish, Brodka is helping me a lot with that 

In such case we need to meet in Poznan at Brodka's concert! See you soon and good luck!:)

                                              Kasia













środa, 21 listopada 2012

Słodko-gorzki smak modelingu

   Większości świat mody kojarzy się blichtrem pięknymi mężczyznami i kobietami oraz gigantycznymi pieniędzmi.  Niestety tylko ludzie, którzy osiągnęli w tej branży szczyt, mogą ogrzewać się w blasku sławy, o czym zapominają często młode dziewczyny marzące o karierze modelki. 
    Z reguły w mediach przedstawiony jest lukrowany świat modelingu, który często nie ma wiele wspólnego z rzeczywistością. Oczywiście  propozycje darmowych bankietów, kolacji i imprez są nieodłączną częścią tej branży. Właścicielom pubów i restauracji w stolicach mody zależy na obecności modelek w ich lokalu. Podnosi to prestiż oraz przyciąga klientów. Właściciele takich miejsc wysyłają na castingi swoich przedstawicieli PR, którzy zapraszają modelki na darmowe lunche lub imprezy. Czekają aż modleki skończą casting i starają się nawiązać z nimi kontakt. W zależności od kraju osoby te bywają bardziej lub miej zuchwałe, zdarzają się też osoby taktowne i sympatyczne. Dość dziwnie jest w Mediolanie. Być może ze względu na różnice kulturowe, mężczyźni bywają dość nieprzyjemni, wykrzykują do dziewczyn per "bejbe" i nie kryją zaskoczenia, kiedy niektóre  nie mają ochoty i czasu z nimi ani  rozmawiać ani  chodzić  na imprezy. Jednak zachowują się tak i funkcjonują dlatego, że część dziewczyn z tych propozycji korzysta. Mamy sporo interesujących historii pochodzących od znajomych modelek o tym, jak to wszystko się odbywa oraz zero doświadczeń własnych:)
    Jeśli dla kogoś taka interpretacja glamour life jest kusząca, to faktycznie może zaliczyć imprezy do plusów modelingu. Wracając do minusów  to modeling jest cieżką, niepewną pracą, którą najpierw trzeba zdobyć podczas castingów. Na nich  trzeba szybko dostosowywać się do otoczenia i wyglądać zawsze najlepiej jak to jest możliwe.To tylko kilka minut, aby przekonać klienta, że jest się najlepszą kandydatką do pracy, że najlepiej sprzedamy jego produkt, że nasza osobowość umożliwi wykonanie pracy sprawnie i profesjonalnie. Na castingach trzeba korzystnie  wyglądać niezależnie od nastroju i od tego, czy już drugi lub trzeci tydzień usiłujemy bezskutecznie zdobyć pracę. Nie ułatwia tego samotność, obca kultura, agencje, które, jeśli pracujemy, są zachwycone i  nie szukają dziury w całym (w podtekście wiemy, że sporo zainwestowano i oczekują przynajmniej zwrotu tej inwestycji). W pracy  należy oczywiście dawać z siebie wszystko. Początkujące, a nawet średniozaawansowane dziewczyny mogą zapomnieć o kaprysach i spóźnianiu się, na to mogą pozwolić sobie tylko gwiazdy. Ciało też musi wyglądać perfekcyjnie, co dla wielu dziewczyn oznacza dietę i przyglądanie się każdemu centymetrowi swojego ciała z uwagą. Ważna jest inwestycja w zadbane włosy, cerę, a także dla niektórych operacje plastyczne.
    Przeciętny wiek modelki obniża się, agencje preferują bardzo młode dziewczyny, gdyż mogą poświęcić im dużo czasu na promocję oraz zbudowanie portfolia. Inną kwestią jest również fakt, że kraje azjatyckie( mam tu na myśli w szczególności Japonię) mają słabość do młodych dziewczyn, W Europie pracować mogą dziewczyny dopiero od 15 roku życia, w Azji natomiast od 12 lat. Dzięki temu na castingach coraz częściej można spotkać 12-latki, które  bez opieki rodziców, pozostawione są same sobie na drugim końcu świata. Mają mentalność dziecka, ale wkroczyły w świat ludzi dorosłych, nad którymi nikt się nie rozczula, a wymaga profesjonalizmu. Jest to często bilet w jedną stronę. Wprawdzie modelka czy model zdobywa nowe doświadczenie, ale nie będą już mieli wspólnych tematów z rówieśnikami. Szkoła przestaje być głównym obowiązkiem, a młoda osoba przyzwyczaja się do życia wśród ludzi o określonej mentalności Promują oni przede wszystkim materialne wartości i trzeba mieć tego świadomość. Zamiast rodziców, nauczycieli, rodzeństwa i przyjaciół to bookerzy,  koleżanki i koledzy z branży stają się autorytetami. Nie zawsze są to osoby przygotowane formalnie do pracy z dziećmi i zależy im przede wszystkim na jak największym zarobku. Lubią rzeczywistość przedstawiać tak, by młody model, czy modelka osiągnęła jak największy sukces. Nie zastanawiają się nad tym, jakie koszty poniesie ten młody człowiek. Business is business. Warto o tym pamiętać oddając dziecko w ręce tego, czy innego agenta. Zdarzają się chlubne wyjątki.
   Warto tu podkreślić, jak ważne są predyspozycje psychiczne.Odgrywają wielką rolę w tej branży. Dlatego też zarówno "agencja matka" jak i rodzice  powinni przygotować małoletnią modelkę do pracy i wyzwań, jakie przed nią stoją. Wbrew pozorom dziewczyny muszą przejść długą i często wyboistą drogę do tego, by osiągnąć jakieś zyski i satysfakcje ze swojej pracy. 
Wydaje mi się, że należy  uświadamiać sobie, iż modeling jest cudowną przygodą, może być drogą do osiągnięcia sukcesu. Jednak na nim świat się nie kończy.  Każdy zawsze ma wybór, odpowiedzialnie podejmuje decyzje dotyczące własnego ciała i  życia. Inwestycje, prace, jakie ponoszą agencje, trzeba doceniać, jednak nikt nie podpisuje cyrografu z diabłem i należy unikać wszelkich niedomówień i dwuznaczności, które w prostej linii prowadzą do manipulacji. Wszyscy jesteśmy wolni i podjęte przez nas decyzje kreują naszą rzeczywistość i to my ponosimy ich konsekwencje.

    
   Załączamy trailer do dokumentu przedstawiającego początkujące modelki w Tokio, z pewnością wzbudzi wiele kontrowersji...
 Agata i Kasia



  

niedziela, 18 listopada 2012

Taste of Japan



Od miesiąca jestem w Polsce i przyznam się szczerze, że wczoraj dopadła mnie nostalgia dotycząca Japonii...Postanowiłam napisać słów kilka odnośnie tego kraju, obiecuję to ostatni post temu poświęcony ;) 

Jestem wielką fanką kuchnii japońskiej chociaż myślę, że odpowiednim słowem na określenie mojej osoby pod tym względem będzie "świr".

Ten delikatny uśmiech na widok jedzenia mówi sam za siebie :)

Kuchnia japońska opiera się na ryżu, co pewnie nie jest dla nikogo jakimś większym zaskoczeniem, jednak w tym punkcie warto podkreślić, że Japończycy z ryżu robią wszystko, poczynając od sushi przez ciastka i krakersy na galaretkach skończywszy. Jeżeli wybierzemy się do hotelu i zamówimy azjatyckie śniadanie to zostanie nam podany ryż z kawałkiem ryby oraz zupa miso, dla europejczyka to śniadanie będzie prędzej przypominało obiad czy kolacje.
Ryżowe krakersy smażone na ulicy. W większości miejsc turystycznych możemy doświadczyć tego widoku :) 

By się nie rozpisywać już w tym względzie stworze, krótką listę tego co warto spróbować:
zupy: miso (jest to zupa, której głównym składnikiem jest pasta ze sfermentowanej soi rozpuszcza się ja we wrzątku wraz z suszonymi warzywami, jest wiele jej rodzajów, można ją kupić bez problemu w każdym sklepie w formie instant oraz w każdym sushi barze)  
shabu shabu (nie wiem czy powinnam klasyfikować to do zup ponieważ można to uznać jako główne danie, jest to swego rodzaju fondue, w którego skład wchodzą cieniutkie plastry wołowiny oraz surowe warzywa, które przyrządza się  samodzielnie gotując je w bulionie, nazwa pochodzi od dźwięku jakie wydaje gotujące się mięso)
ramen (jest to pierwowzór zup błyskawicznych, na chwile obecną w Japonii uważany jest za junk food, jest to rodzaj rosołu z makaronem pszenicznym podawany z różnymi dodatkami, w zależności od preferencji mogą to być ryby, owoce morza, wołowina, wieprzowina itp) 

noodle: udon (to specjalny rodzaj pszenicznego makaronu, zalany bulionem z ciemnego sosu sojowego podawany często z krewetka w tempurze ); 
soba (zimny, cienki makaron z kaszy gryczanej, podawany z sosem sojowym oraz wasabi, bardzo popularny latem, jeśli chodzi o mnie jest to jedna z nielicznych potraw, która specjalnie nie przypadła mi do gustu :P )
Udon

coś z konkretów: sushi ( tego chyba nie trzeba specjalnie objaśniać warto tylko wspomnieć, ze w Japonii najpopularniejsze jest nigiri, dlatego też nie jest łatwo znaleźć sushi bar serwujący maki/ co do nigiri zachęcam do  spróbowania unagi i warto dodać, że to nie sam kawałek grillowanego węgorza polany sosem teryikai tylko cały węgorz, coś wspaniałego :)); 


sushi set/ z unagi :)
tempura ( owoce morza i warzywa smażone w głębokim tłuszczu podawane ze specjalnym sosem sojowym oraz startą rzodkwią, dostępne również w sushi barach); 

okonomiyaki, takoyaki, ( to specjały popularne przede wszystkim w Osace, zarówno okonomyiake jak i takoyaki składają się z podobnego ciasta przyrównałabym je do naleśnikowego, dodatkiem do ciasta są owoce morza głównie krewetki i ośmiorniczki, posypuje się je kawałkami suszonej ryby oraz polewa sosem, okonomyiake ma kształt naleśnika i przyrządza się je samodzielnie przy specjalnym stole, natomiast takoyaki kupujemy już gotowe przypomina wyglądem kulki zazwyczaj podawane są na wynos)



Okonomiyaki
gioza (to pierogi nadziewane mięsem oraz warzywami, mogą być w wersji gotowanej jak i smażonej, podawane z sosem sojowym - w okolicach Omotesando możecie znaleźć restauracje serwującą tylko gioze, ceny są przystępne a smak doskonały );

słodkości: mochi (mam totalnego fioła na tym punkcie to ryżowe ciastko składające się z rozgniecionego ryżu i czerwonej fasoli, w zależności od pory roku możemy również skosztować owe ciastka nadziewane owocami; strawberry mochi, sakura mochi, apricot mochi), moim faworytem jest mochi nadziewana truskawką, którą bez problemu można kupić zimą w każdym convinion store, latem natomiast przy dużej dozie szczęścia można je znaleźć w rejonach Ginzy, w ekskluzywnych sklepach ze słodkościami- mój ulubiony mieści się na przeciwko wyjścia z metra nr A1 na Ginzie, niedaleko są belgijskie wafle i sklep Hermes)
 Ginza, exit A1
strawberry mochi/ sakura mochi/macha mochi 
To tyle w skrócie, jeśli macie jakieś pytania dotyczące jedzenia czy restauracji to zapraszam do komentowania czy pisania maili, oto nasz adres nofashionnofun@gmail.com 


czwartek, 15 listopada 2012

Male Models

    Po kobietach, nadszedł czas na kilka słów o płci brzydkiej, choć to określenie raczej  jest niefortunne bowiem mowa o modelach :P Po raz kolejny podczas przeglądania jakiegoś kolorowego pisma moja droga siostra z uśmiechem pensjonariusza Tworek zawołała mnie by pokazać mi swojego przyszłego męża, idealny rzekła. Pan idealny na zdjęciu promował bardzo ładne męskie slipy… pogratulowałam jej wyboru, a sama usiadłam do pisania tego posta.
  
   Relatywnie rzecz ujmując modele są mniej znani niż modelki, często  pozostają anonimowi dla większości społeczeństwa. Bez wątpienia Panom jest trudniej zaistnieć w przemyśle modowym. Okazuje  się  jednak,  że  agencje  wciąż zabiegają o nowe twarze. Z pewnością zauważyliście, że mężczyźni reklamujący bokserki, marynarki i Ci którzy dumnie kroczą po wybiegu promując Gucci czy Marka Jacobsa mają zupełnie inne warunki fizyczne .
Agencje najczęściej poszukują panów w wieku 17-35 lat, ale i starszych to głównie oni dumnie prężą klatę na bilbordach. Młodsi chłopcy zazwyczaj oblegają wybiegi. Ten zarysowany schemat jest oczywiście znacznym uproszczeniem, bo jak wiadomo metryka to nie wszystko, a świat mody lubi wymykać się konwencji.
    Młodszy czy starszy kandydat na modela musi być fotogeniczny, pewny siebie, mieć to coś. Jeżeli dopiero zaczyna i szuka agencji to przydałby się również internet:) w celu znalezienia najlepszej agencji i rozesłania swoich zdjęć, najlepiej robionych pod kątem rekrutacji na modela. Fotografie powinny być aktualne, najlepsze będą portretowe, w podkoszulkach, dżinsach, najkrócej rzecz ujmując  foty naturalne i ukazujące całą sylwetkę i twarz z każdej strony.
   Dla zainteresowanych wybrałam kilka agencji należących do światowej czołówki - Nowym Yorku ( MC2, CLICK, MAJOR  MODEL MANAGEMENT  ), Paryżu ( FORD, KARIN ), czy Londynie ( STORM, MODELS 1 ).

Na deser drogim Paniom i Panom serwujemy chłopców podczas fashion weeku :)




    Niebawem na naszym blogu wywiad z dobrze zapowiadającym się modelem, opowie nam co nieco o swoich początkach, byciu new facem oraz pracy w Korei. Jeśli macie jakieś nurtujące Was pytania i sugestie związane z pracą modela zapraszamy do komentowania. 

Kasia.

piątek, 9 listopada 2012

Sylwetka idealna




    Obserwując fora internetowe oraz serwisy społecznościowe, a także przysłuchując się rozmowom znajomych i nieznajomych, dochodzę do wniosku, że  początek XXI w. to czas, kiedy walczą ze sobą dwie frakcje kobiet: szczupłe i pulchne. Nie mam tu namyśli przypadków, kiedy nadmiar lub niedobór kilogramów jest niebezpieczny dla zdrowia. W takiej sytuacji nie mówimy o względach estetycznych, tylko w pierwszej kolejności należy troszczyć się o zdrowe takich osób. 
    Wracając do estetyki, mam wrażenie, że kobiety zamiast cieszyć się, że świat jest różnorodny, uwielbiają dowartościowywać się lub wyładowywać swoje frustracje przejaskrawiając wady osób skrajnie różniących się od nich wyglądem. Trwa kampania niewybrednych epitetów, wśród których "wieloryb"i "suchar" są jednymi z łagodniejszych określeń. Wprawia mnie to w niemałe zdziwienie.  Zamiast korzystać z tego, że współcześnie moda daje nam ogrom możliwości do podkreślania atutów niemal każdej sylwetki, a półki sklepowe uginają się od kosmetyków dla kobiet w każdym wieku i rozmiarze, zamiast polubić siebie i z życzliwością patrzeć na innych, szukamy szpilki, którą możemy wbić w przeciwnika- inną kobietę.
    Szczególnie atakowane są modelki. Pod zdjęciami zamieszczanymi w internecie opinie znacznej części czytelniczek skupiają się nie na prezentowanych przez modelki ubraniach, czy produktach, ale na ich chudości. Szczególnie głośno zwraca się uwagę na aspekt zdrowotny oraz na fakt, że taka chudość jest według niektórych nieestetyczna. Jeśli chodzi o problem zdrowotny to zgadzam się w 100 % - nikt nie powinien chodzić głodny i niedożywiony. Jednak wiele modelek choć trudno to sobie  wyobrazić odżywia się zupełnie normalnie. Istnieje coś takiego jak genentyczne predyspozycje. Wszyscy znamy choć jedną osobę, która, nawet jeśli chce przytyć, ma z tym problem. Modeling jest specyficznym zawodem; często dziewczyny i chłopcy zarabiający w ten sposób zostali zauważeni na ulicy. Nie spodziewali się, że mają takie predyspozycje.
    Skauci szukają osób z potencjałem, którego podstawą jest nie tylko uroda, ale i wzrost oraz naturalnie szczupła budowa ciała. Warto brać ten fakt pod uwagę uogólniajac, że modelka to anorektyczka, czy bulimiczka. To bardzo poważne choroby, trzeba  mieć dobre rozeznanie oraz niemałą wiedzę medyczną, aby je u kogoś diagnozować.
    Problemem współcześnie bogatych i średnio zamożnych społeczeństw jest nadwaga. To ona jest przyczyną wielu zgonów. Choroby związane z nadmiernym odchudzaniem się bardzo poważne, jednak skala tego zjawiska jest nieporównywalnie niższa.
    Kwestia estetyki. De gustibus non est disputandum* Nawet nie podejmę się oceny, co jest bardziej estetyczne: szczupła sylwetka, czy kobiece krągłości.
Przysłowia mądrością narodu i każda potwora znajdzie…., tylko musi najpierw akceptować siebie, ale to już zupełnie inny temat:)
    Wzrok to tylko narząd zmysłu. Kreując własny wizerunek, świadomie lub nie, manipulujemy tymi, którzy nas zobaczą. Jest mnóstwo sposobów na odwrócenie uwagi od tego, czego nie chcemy pokazać (nie tylko wizualnych).
Pozostaje przecież też zapach, słuch, dotyk, smak. Zagalopowałam się:)
   Jedyne co jest według mnie niepotrzebne to brak kultury wobec „sucharów”. Zaraz założę związek obrony praw chudzielców:D Ale poważnie, nie widzę różnicy między zwracaniem uwagi  przy innych ludziach na temat wylewania się tłuszczu spod ubrania, a niewybrednymi komentarzami o wystających kościach i chudości. Niektórzy nie mogą schudnąć, a  inni nie przybywają na wadze lub akceptują siebie bez udawania. Rzadko to sobie uświadamiamy, choć to takie oczywiste!
   To prawda, że osobie, która jest pół życia na diecie, w głowie się nie mieści, że to może zepsuć nastrój lub obrazić, ale znam wiele pięknych kobiet i wspaniałych mężczyzn, którzy chcieliby przytyć, by  wyglądać bardziej męsko/kobieco. Zamiast cieszyć się, że mogą jeść, co chcą i w każdych ilościach, mają kompleksy. Okrutna przewrotności ludzkiego umysłu:) To tak jak prostujemy wiecznie kręcone włosy i kręcimy proste.

    Zanim znów zobaczę komentarze, że "facet nie pies, kości nie zje, ale też nie sikorka słoniną się nie naje", zwróćcie uwagę na fakt, że niejeden się rzucił na kości i słoninkę,a niejeden się rzuci w przyszłości:)
    Zabawni też bywają panowie. Moja przyjaciółka, piękna, bardzo szczuplutka dziewczyna, miała ciekawą przygodę. Poszła ze znajomymi do klubu, jakiś pan trzy razy proponował jej drinka. Nie miała ochoty. Kiedy grzecznie, ale kategorycznie odmówiła, pan powiedział: I tak jesteś dla mnie za chuda.
    Tak to właśnie jest podwójne poczucie estetyki. Dotyczy to także pań, które negatywnie komentują z domowego zacisza zdjęcia modelek. Mam nieodparte wrażenie, że gdyby w przydomowym oczku wodnym złapały złotą rybkę, zamieniłyby się chętnie na figury z tymi „sucharami”. Może się mylę:)
      Jest to też pewna sprawiedliwość dziejowa. 100 lat temu bardzo szczupłe panny kompletnie nie miały powodzenia, zagrożone były staropanieństwem, które było ówcześnie jednym z gorszych i mniej akceptowanych społecznie scenariuszy życiowych. Kanon piękna mamy, jaki mamy. Powodzenie zadbanych na współczesną modłę kobiet ma również antropologiczne uzasadnienie. Kiedyś to szerokie biodra gwarantowały przetrwanie gatunku, dziś( upraszczając) gwarantuje je zaradność. Jeśli kobieta jest zadbana,  dobrze sobie radzi także finansowo, oznacza to, że da radę nie tylko urodzić, ale wychować i wykształcić potomstwo.
    Wyznaczniki piękna stopniowo się zmieniają.  Naturalnie  chcemy za nimi nadążyć. Niczym nie różnimy się w tej kwestii od naszych przodków. Oby ze świadomością własnych ograniczeń. Mam nadzieję, że  się opamiętamy i nie będzie to oznaczało zapomnienia w dążeniu do ideału posągowego, czy "photoszopowego". Pozostaję z tą nadzieją, życząc Wam każdego dnia patrzenia z miłością na Siebie i Swoje ciało.











PS. Dla moich przyjaciół i znajomych. Artykuł to nic osobistego, nadal możecie nazywać mnie patyczakiem z rodziny patyczaków, bo takie są fakty i one mnie cieszą :D
Zapraszam do komentowania


Agata patyczak (rodzinnie)


* o gustach się nie dyskutuje



wtorek, 6 listopada 2012

Japan instant

Japonia w pigułce, czyli co powinna wiedzieć osoba wybierająca się do kraju kwitnącej wiśni.


Stolica: Tokio
Język: japoński
Waluta: jen (można wymienić walutę w każdym kantorze w PL, jeśli okazało by się to jednak mission impossible nie należy się tym martwić tylko wymienić pieniądze w kantorze na lotnisku (Tokio: Narita/ Haneda), w którym za wymianę zapłacimy tyle samo co w każdym innym kantorze w jp.

Wymagane dokumenty: Wiza nie jest potrzebna jeśli chodzi o wyjazdy turystyczne, można ją otrzymać na lotnisku pod warunkiem, że paszport jest ważny 3 miesiące, z racji tego, że takie wizy otrzymuje się na okres 90 dni.
Jeśli jedziemy tam do pracy, a to nas interesuję na tym blogu to należy złożyć podanie do konsulatu japońskiego wraz z dokumentami, które zostają przysłane przez stronę japońską, wiza jest bezpłatna, okres oczekiwania to ok. 7 dni roboczych (http://www.pl.emb-japan.go.jp/).  

Przepisy celne: Można wywozić dowolną ilość pieniędzy, kwoty powyżej 1 mln jenów (w przeliczeniu) należy zdeklarować. Obowiązuje zakaz wwożenia żywności pochodzenia zwierzęcego, a także owoców, nasion i kwiatów.
Służba zdrowia: Usługi medyczne są dosyć drogie, np. wizyta lekarska od 8 do 20 tysięcy jenów.
Kieszonkowe: W zależności od agencji ,ale mieści się w widełkach 10-20 tysięcy jenów tygodniowo. Japonia jest bardzo drogim krajem i przy 15-20 tysiącach tygodniowo można żyć na dobrym poziomie, przy 10 tysiącach kawa w Starbucksie staje się luksusem :P
Praca: Klienci są zwykle szalenie mili i pomocni. Jeszcze jakiś czas temu mogły zaistnieć problemy z komunikacją, ponieważ nie wszyscy znali język angielski, teraz raczej nie trzeba się o to martwić.
Castingi: W zależności od miesiąca, jeśli jest sezon to często zdarza się siedzenie 12 godzin dziennie w samochodzie. Modelki na castingi  są wożone przez menadżera, który zajmuje się  ich promocją.

Agencje w Tokio: (pogrubioną czcionką zaznaczyłam agencje, które moim zdaniem są godne polecenia) Activa Model Agency; Amazone Models; Arts C Models Inc ; Avenue 1 Model Agency ; Axelle Model Managament; Cinq Deux Un; Discovery Entertainment; Donna Models; Elite Model Managament; Folio Managament; Forza Models ; Friday Models, Front Models; Iara Model Agency; Image Models; Jungle; Nepohet; Okazaki Models; Parfe Models; Satoru Japan; Space Craft; Stage Tokyo Model Agency; Surge Inc ; Switch Models; Tateoka Office; Team Evviva; Tyccon Modeling agency; Urban Agency; Voice Model Managamanet; Wizard Models; World Top Inc; YO Models; Yoshie Inc; Zucca Model ManagamentBe Natural Models; Bellona Model Agency, Bravo Model Agency; Empire Model; Exiles Managament Division; Loop Managamnet; Now Fashion Agency.
Jeśli macie jakieś pytania dotyczące Japonii to zapraszam serdecznie do komentowania bądź pisania maili na adres nofashionnofun@gmail.com

Kasia.




niedziela, 4 listopada 2012

Trochę prywaty i ekshibicjonizmu, którego być nie miało. Wywiad sprzed roku, dotyczący Japonii i tego co robię od jakiegoś czasu :P


W wieku 18 lat została zauważona przez osobę z branży mody. Podjęła wyzwanie i została modelką. Po pięciu latach nie żałuje swojej decyzji. Z Kasią Boruszak rozmawiamy o codzienności w Japonii  i doświadczeniach związanych  pracą w odległych  zakątkach świata.
Get Scouted: Sporo podróżujesz.
Kasia Boruszak: Teraz  jestem  znowu w Tokio. Przebywam tutaj od trzech miesięcy,  a planuję wrócić do kraju z końcem września. Przyjechałam pod koniec maja, ale mój pobyt niespodziewanie się przedłużył i tym samym z dwóch miesięcy w Japonii zrobiły się cztery. Zostałam ze względu na pracę, ale nie tylko. Tokio to jedno z nielicznych miejsc na świecie, w którym czuję się bardzo komfortowo. Przed wszystkim myślę tu o ludziach, z którymi mam okazję przebywać na co dzień. Agencja to kluczowa sprawa, bo to ona mnie wszędzie reprezentuje. Ja trafiłam do STAGE trzy lata temu. Wówczas dopiero zaczynali, teraz są jedną z najlepszych agencji w mieście . Osoby, z którymi mam okazję współpracować to profesjonaliści ,a za razem wyjątkowo otwarci i ciepli ludzie, którzy tutaj zastępują mi rodzinę…Oczywiście łączą nas kwestie biznesowe, ale jak się okazuje , nie koliduje to z utrzymywaniem relacji towarzyskich po zamknięciu biura. Zdarza się , że po pracy wspólnie gdzieś wychodzimy. Dla mnie to ważne zważywszy na to, że  najbliżsi mi ludzie są tysiące kilometrów stąd. Dwa dni temu miała miejsce agencyjna impreza, świętowaliśmy wspólnie urodziny kilku bookerów, jak również  moje, było bardzo milo.
Słowem atmosfera, jaka panuje w agencji,  dla modelki  jest  bardzo ważna .
Agencja wpływa w dużej mierze na nasz komfort psychiczny. Jeśli jest się pewnym, że można bezwzględnie polegać na ludziach, z którymi się  współpracuje i że w każdej sytuacji i z każdym problemem mozna  się do nich zwrócić, wszystko wydaje się prostsze.
A jak wyglądała Twoja ostatnia praca?
Był to pokaz mody dla luksusowej marki Foxy,  bardzo poważanej w Tokio. Niektórzy się śmieją, że to swego rodzaju kopia Chanel. Jednak oprócz pokazów robię także katalogi np. dla domów towarowych. W zależności od sezonu są różne zlecenia. Pokazy, w których teraz mam okazję wziąć udział, odbywają się właściwie przed sezonem, ponieważ fashion week w Tokio zaczyna się w okolicach października.
A czy pomiędzy castingami i pracą znajdujesz czas na poznawanie japońskiej kultury i np. zwiedzanie? Jak podoba Ci się sama Japonia?
Japonia jest jednym z nielicznych miejsc, do których zawsze mam ochotę  wrócić. Mentalność jest tu zupełnie inna niż w Europie, ludzie na każdym kroku są uśmiechnięci, mili, skorzy do pomocy. Jedzenie jest wyśmienite, oczywiście są to głównie owoce morza. Jestem zakochana w Tokio, myślę, że wiele dziewczyn, które miały okazję odwiedzić ten kraj ma podobne odczucia. Kiedy mam czas na chwilę odpoczynku, odwiedzam znajome miejsca, wychodzę na kolacje.
Karierę rozpoczęłaś ponad cztery lata temu. Dotąd byłaś reprezentowana między innymi przez agencje w Nowym Yorku, Paryżu i Londynie. Które z tych miejsc odpowiada Tobie najbardziej ?
W Londynie ludzie są otwarci i mili. Nie zadzierają nosa, a   gdzie indziej się to czasem zdarza. Mam nadzieję, że niebawem będę mogła  wrócić do Londynu , tym bardziej, że dobrze mi się tam pracowało. Jednak pod względem towarzyskim najlepiej wspominam Paryż i mam do tego miasta chyba największy sentyment. Był to mój pierwszy wyjazd. Nigdy nie zapomnę stresu, jaki mi wtedy towarzyszył. Z perspektywy czasu uważam się za wielką szczęściarę , ponieważ mogłam polecieć tam ot tak sobie i to na dodatek do agencji WOMAN , która jest jedną z najlepszych, co uświadomiłam sobie dopiero później. Pierwsze kroki w Paryżu stawiałam towarzystwie koleżanek z SPP. One również były tam pierwszy raz, więc było wiele śmiechu.
A jak wspominasz pobyt w Nowym Yorku? Wiele osób marzy , żeby się tam znaleźć.
Nowy York wspominam także miło,  chociaż  miasto samo w sobie nie przypadło mi aż tak bardzo do gustu. Cieszę się jednak, że je zobaczyłam. Miałam nie lada frajdę , kiedy  chodziłam po Central Parku próbując odnaleźć wszystkie te miejsca, w których znalazł się bohater mojego ulubionego filmu z dzieciństwa: „ Kevin sam w domu…
Wróćmy jeszcze do Azji. Zdecydowana większość modelek ma okazję w pracować w Chinach.   Masz  jakieś doświadczenia   związane  tym krajem ?
Chiny miałam okazję poznać rok temu. Zweryfikowałam wówczas wszystkie opowieści, jakie krążą w świecie mody na temat tego miejsca  i z przykrością muszę stwierdzić, że wiele z nich , a w szczególności te negatywne okazały się prawdziwe. Przerażające jest to, że pracodawcy traktują cię bezosobowo, jak maszynę. Czujesz się jak robot, który walczy z czasem i ilością ubrań na wieszaku, które muszą zostać sfotografowane. Wynika to w dużym stopniu z założenia, że czas to pieniądz. Czasem nie ma nawet chwili, by zjeść coś ciepłego, czy napić się.
Ale podobno na takie sytuacje należy się uodpornić.
Oczywiście, dlatego uważam, ze modeling to dobra szkoła życia i jak każdy zawód ma swoje dobre i złe strony.
Chyba ważne jest , żeby dziewczyny trzymały się razem, bo w grupie zawsze raźniej.
Tak, to na pewno pomaga. W takich sytuacjach warto jest mieć obok siebie jakąś bratnią duszę. Móc się wyżalić, wyjść gdzieś wieczorem w wolnej chwili…
W Twojej pracy zdarzają się  też na pewno wyjątkowe, czy wręcz niezwykle momenty.
Tak, jest ich wiele i za to bardzo cenię modeling.
Zosia Promińska opowiedziała  nam , jak wielkim przeżyciem był dla niej pokaz mody, w którym szła po Murze Chińskim.
Ja nie miałam póki co tyle szczęścia, by mieć na przykład shooting na krańcu świata. Za to przed wylotem zaopatruję się zawsze w przewodnik po danym kraju, czy mieście i zwiedzam na własną rękę. Nie wyobrażam sobie, by przyjechać na przykład do Tokio i siedzieć w domu, a niestety takie przypadki się zdarzają. A tego muru chińskiego zazdroszczę.
Nie wszyscy wiedzą ,  jak zostałaś modelką.
Przypadkiem. Nigdy nie marzyłam o tym, by być modelką. Śmiałam się, gdy koleżanki próbowały mnie przekonywać, że powinnam spróbować swoich sił w świecie mody. Słysząc te sugestie patrzyłam na nie z pobłażaniem. Do agencji  trafiłam dzięki  makijażystce Anecie Wabińskiej, która  zaczepiła mnie w poznańskim Starym Browarze i skontaktowała  z “GET SCOUTED”. Od tamtej pory reprezentuję agencję  SPP z Wrocławia.  Na początku podchodziłam do modelingu z dużą rezerwą , ale w końcu się przekonałam. Od tamtej pory minęło już 5 lat , a moje życie niezmiennie przypomina przejażdżkę kolejką górska.
Masz jakieś ogólne wskazówki dla początkujących modelek?
Żeby były zawsze sobą i nigdy się nie zmieniały. Tym, które się wahają, radzę nie zastanawiać się, tylko spróbować. Przekonać się, czy modeling jest dla nich, czy nie. Może podobnie jak ja połkną bakcyla i zaczną podróżować? Praca modelki pozwala pokonywać własne słabości. Gdy zaczynałam miałam zaledwie 18 lat. Wyjechanie w pojedynkę z kraju i chodzenie w obcym mieście z mapą w poszukiwaniu miejsca castingu wydawało mi się abstrakcją. Bez wątpienia przeszłam wtedy szybki kurs dojrzewania. Teraz jednocześnie studiuję i podróżuję . Nie jest to łatwe, ale za nic nie zrezygnowałabym z doświadczenia, jakim jest modeling.
Udostępnione ze strony:  GET SCOUTED (http://getscouteddotcom.wordpress.com/2012/04/15/kasia/ )



sobota, 3 listopada 2012

Mission :)


    Dwa tygodnie temu miałyśmy okazje brać udział w pokazie, ku naszemu zdziwieniu wiele dziewczyn zaczynających swoją przygodę z modelingiem nie posiada informacji na czym to wszystko polega i czego można się spodziewać. Dlatego też będziemy próbowały odpowiadać na Wasze pytania dotyczące mody, pracy modelki, kontraktów i wszystkiego co związane z tą branżą. 
    Jeżeli same nie będziemy potrafiły udzielić odpowiedzi na jakieś pytanie to postaramy zasięgnąć sprawdzonych informacji od osób, które w tym momencie znajdują się w Chinach, Stanach, Francji czy innych zakątkach świata. 
    W związku z tym, ze wróciłam z Azji zaledwie miesiąc temu, właśnie ją jako pierwszą postaram się w najbliższym czasie przybliżyć. 
Kasia i Agata


czwartek, 1 listopada 2012

Witamy :)




    Poznałyśmy się w 2009 roku zimą w obcym kraju i polubiłyśmy się na tyle, że ta znajomość systematycznie wzmacniana przetrwała do dziś i zaowocowała blogiem.
    Pomysł zrodził się kilka miesięcy temu podczas jednej z naszych tradycyjnych wielogodzinnych konwersacji na skypie.  Naszą wspólną pasją jest moda, która nas fascynuje, przeraża i śmieszy jednocześnie.
   Będziemy prezentować wywiady i filmy z osobami zajmującymi się modą (m. in. projektantami, modelkami, modelami, fotografami, makijażystkami) na różnych szczeblach rozwoju kariery. Dzięki tym rozmowom  przybliżymy specyfikę pracy w branży w różnych krajach i kulturach. Podzielimy się z Wami tym, co nas zachwyca i tym, co jest dla nas interesujące. 
    Będziemy pisać także o historii mody oraz o tendencjach i wszelkich wydarzeniach, które wydadzą nam się godne uwagi.
   Miałyśmy  okazję obserwować  świat mody wielowymiarowo, a także poznać wiele wspaniałych osób, których sylwetki mamy zamiar zaprezentować.
   Moda to gra, podczas której można świetnie się bawić, czego sobie i Wam życzymy:)

Kasia i Agata